တခါကအညာသားတေယာက္္ဟာသူရဲ့ပိန္ခ်ိခ်ိႏြားေလးတေကာင္ကိုဆြဲလာျပီးေစ်သြားေစ်းလာေတြကိုေရာင္းဘို ့ၾကိဳး
စားေတာ့တာေပါ့.သူကအကိုတို ့.အမတို ့ခင္ဗ်ားက်ေနာ္တို ့အရပ္မွာမိုးကေခါင္ေတာင္သူအလုပ္လုပ္ရတာလဲအဆင္
မေျပေတာ့ႏြားေလးတေကာင္ကိုေတာင္ဝဝလင္လင္မေကၽြးေမြးနိုင္ပါဘူးဗ်ာ.ဒီေတာ့လဲႏြားေလးဟာပိန္ခ်ိခ်ိနဲ ့အကိုတို ့
အမတို ့ျမင္တဲ့အတိုင္းပါပဲဗ်ာ.ေတာင္သူအလုပ္ကလဲအဆင္မေျပဘူးဆိုေတာ့.ဒီေကာင္ေလးကိုသားသတ္သမားလက္
ကိုအပ္ျပီးမိသားစုစားဝတ္ေနေရးကိုေျဖရွင္းရေတာ့မွာပါဗ်ာ.ဒီေတာ့ဇီဝိတဒါနေလးျပဳတဲ့အေနနဲ ့တတ္နိုင္တဲ့သူမ်ားက
ဝယ္ျပီးေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကပါေပါ့.တသိန္းထဲနဲ ့ပဲေရာင္းမွာပါဗ်ာလို ့အသံခပ္က်ယ္က်ယ္နဲ ့ေအာ္ျပီးေျပာဆိုေနေတာ့
တာေပါ့ေလ..အညာသားေတြပဲဗ်ာခပ္ရုိးရုိးအအနဲ ့အမွန္အတိုင္းပဲေျပာတတ္ၾကတာေလ..ဒီေတာ့တေနသာကုန္သြား
တယ္.ဝယ္မည့္သူေဝးလို ့လာေမးမဲ့လူေတာင္တေယာက္မွမရွိဘူးေပါ့.ဒီလိုနဲ ့ႏြားေလးကိုေရာင္းလာတာ(၃)ရက္သာ
ၾကာသြားတယ္.အဆင္မေျပရွာပါဘူး.ဒီလိုနဲ ့ေန ့စဥ္အမွန္အတိုင္းပဲေျပာျပီးႏြားေရာင္းေနတာ(၄)ရက္ေျမာက္တဲ့ေန ့မွာ
ေတာ့.ျမိဳ ့သားလူရည္လည္တဲ့သူတေယာက္ကလာေမးတယ္ေပါ့..အကိုႀကီးႏြားေလးကိုေရာင္းေနတာအခုထိအဆင္မ
ေျပေသးဘူးလားေပါ့ေမးလိုက္ျပီး.အကိုႏြားေလးကို(၂)သိန္းရေအာင္ဒီေန ့ပဲေရာင္းေပးပါမယ္လိုေျပာလိုက္သတဲ့ဒီေတာ့
ရြာသားလဲဒါသိၾကားမတာပဲဆိုျပီးဝမ္းသာေနတာေပါ့....ဒါနဲ ့ျမဳိ ့သားလူလည္ကအကိုဘာမွမေျပာပဲဒီအတိုင္းသာထိုင္
ၾကည့္ေနပါ.က်ေနာ္စျပီးေရာင္းပါေတာ့မယ္လို ့ေျပာျပီးလုပ္ငန္းစေတာ့တာေပါ့.ကဲကဲ.ေစ်းသြားေစ်းလာမိဘျပည္သူအ
ေပါင္းတို ့ခင္ဗ်ာေဟာဒီကပိန္ခ်ိခ်ိနဲ ့က်ေနာ့္ရဲ့ႏြားေလးကိုၾကည့္လိုက္ၾကစမ္းပါ...အထင္နဲ ့အျမင္ကိုေျပာင္းျပန္လြဲသြား
ေအာင္စြမ္းေဆာင္ေပးနိုင္မွာကေတာ့ေဟာဒီကေကာင္ေလးေပါ့.မယံုပါဘူးလို ့ေျပာခ်င္သူမ်ားဝယ္ျပီးသံုးၾကည့္လိုက္ၾက
စမ္းပါ.ႏြားေကာင္းမေကာင္းေခ်ာင္းက်မွသိဆိုသလိို.ကဲထိုက္တန္တဲ့ကံထူးရွင္ကိုေငြ၂သိန္းထဲနဲ ့အပိုင္ေပးလိုက္ဖို ့ေစာင့္
ေနပါျပီခင္ဗ်ာေပါ့.ဒီလိုေျပာလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲလူေတြလဲစိတ္ဝင္စားလာျပီးဒီႏြားေလးကိုဝိုင္းျပီးၾကည့္ေတာ့တာေပါ့ေလ.
အဲဒီေတာ့မွျမိဳ ့သားလည္းေၾကာ္ျငာအစီစဥ္ကိုစရေတာ့တာေပါ့.ေဟာဒီေကာင္ေလးရဲ့အဘိုးကေနသူ ့အေဖထိက်ေနာ့္ရဲ့
အိမ္ျခံေပါက္ႏြားေတြၾကည့္ပါပဲ.ေတာင္ယာအလုပ္ေတြကိုက်ေနာ္တို ့မိသားစုေတြနဲ ့အတူရုန္းကန္လွဳပ္ရွားရင္းေနာက္ဆံုး
ေျခကုန္လက္ပန္းက်လို ့အိပ္ရာထဲဘုန္းဘုန္းလဲ.အဲေလေယာင္သြားလို ့.ႏြားစာက်င္းမွာဘုန္းဘုန္းလဲလို ့..မတတ္သာပဲ
သားသတ္သမားလက္ထဲကိုရင္နာနာနဲ ့အပ္ေနတံုးမွာေတာင္.မ်က္ရည္လည္ရႊဲနဲ ့ငိုပြဲႀကီးကိုဆင္ျပီး.ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့
ဘာမ်ားခိုင္းစရာရွိပါေသးလဲသခင္ရယ္လို ့ေတာင္ေမးသြားရွာၾကေသးတာဗ်..ေဟာဒီေကာင္ေလးကလည္းမ်ဳိးနဲ ့ရုိးနဲ ့ဆို
သလိုသူ ့အလွည့္ၾကေတာ့လဲအစြမ္းျပေတာ့တာပဲဗ်ဳိ ့.တေန ့ကုန္အျပည့္တင္ထားတဲ့လွည္းကိုဆြဲဖို ့သူနဲ ့တျခားတေကာင္
ကိုထမ္းပိုးတင္ျပီးဆြဲခိုင္တာ.လံုးဝမသြားဘူးဗ်.ဒီေလာက္ေလးကိုနွစ္ေကာင္ဆြဲခိုင္းရမလားဆိုျပီးစိတ္ဆိုးေနတာေပါ့.ဒါနဲ ့
ဟိုတေကာင္ကိုျဖဳတ္ျပီး.သူတေကာင္တည္းဆြဲရေအာင္ထမ္းပိုးတံုးလဲျပင္ေပးလိုက္ေရာဆြဲခ်လိုက္တာတခ်က္တည္းပါပဲ.
လူေတြလဲျမဳိ ့သားအေျပာမွာသေဘာက်ျပီးအာရံုစိုက္ေနၾကတာေပါ့.အဲေနာက္ျပီး...ျမဳိ ့သားလည္းစကားဆက္ေျပာဖို ့အား
ယူေနတံုး.အညာသားေတာကလူလဲ.ကမန္းကတန္းထလိုက္ျပီး.ေခါင္းေပါင္းေလးကိုျပင္ေပါင္းလိုက္ျပီးသူ ့ႏြားသူဇြတ္ထျပီး
ဆြဲေတာ့တာပဲဗ်ဳိ ့.ျပီးေတာ့မွသူေျပာလိုက္ပံုက.ကိုယ့္ႏြားကိုဒီေလာက္ေကာင္းမွန္းသိေနမွေတာ့ဘယ္ေရာင္းေတာ့မွာလဲကြ
ငါလူအမဟုတ္ဘူး.လို ့ေျပာလိုက္သတဲ့(မိမိလက္ရွိေရာက္ရွိ.ရရွိထားဘဝအဆင့္တန္း.အေျခေန.ပစၥည္းစသည္တို ့ကိုတန္
ဘိုးမရွိ.မေကာင္းဟုထင္ျမင္ေနတတ္ေသာလူရဲ့သေဘာသဘာဝနဲ ့သူတပါးပါးစပ္ဖ်ားတြင္လမ္းဆံုးေနတတ္ၾကေသာလူသ
ဘာဝကိုသင္ခန္းစာယူတတ္ၾကေစဖို ့ဒီပိုစ့္ေလးကိုတင္ပါတယ္)အားလံုးေပွ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ ့နိုင္ၾကပါေစ....ေရႊျခံသား
No comments:
Post a Comment