တခါကအဘိုးအိုတေယာက္ဟာသူ ့ရဲ့ေျမးကိုမိဘစကားကိုနားေထာင္ဘို ့ဆံုးမျပီးေတာ့ေနတယ္တဲ့...
အဘိုး...။ ။ငါ့ေျမးရာမိဘရဲ့ေျပာဆိုဆံုးမတဲ့စကားကိုနားေထာင္ျပီးလက္ခံက်င့္သံုးၾကည့္လိုက္စဥ္းပါ..
မင္းရဲ့ဘ၀မွာအစစအရာရာအားလံုးအဆင္ေျပလာလိမ့္မယ္.မိဘဆိုတာသားသမီးကိုဘယ္
ေတာ့မွမေကာင္းတာကိုလမ္းျပေလ့မရွိဘူးေကာင္းတာကိုပဲလမ္းျပေလ့ရွိတယ္.ဒါေၾကာင့္မိ
ဘစကားဆိုုတာမပါယ္ရွားေကာင္းဘူးကြ.ပါယ္ရွားမယ္ဆိုရင္လည္းဆင္းရဲတတ္တယ္..ဒါ
ေၾကာင့္မိဘစကားနားေထာင္စဥ္းပါ..စကားနားေထာင္လို ့မွားတယ္ဆိုတာတေယာက္မွမရွိ
ပါဘူး(.မိဘစကားနားေထာင္ျငားကသံျပားေက်ာက္ေစာင္းက်ဳိေသာ္ေျပာင္း)လို ့ေတာင္ဆို
ရုိးစကားရွိေသးတာကြာလို ့ေျပာသတဲ့....
ေျမး ။ ။အာ.အဘိုးကလည္းက်ေနာ့္ကိုပဲေျပာေန......အဘိုးတုန္းကၾကေတာ့ေရာမိဘစကားနား
ေထာင္ခဲ့လို ့လား . .မိဘေတြေျပာဆိုဆံုးမေနတဲ့ၾကား..လံုး၀သေဘာမတူနိုုင္ပါဘူးဆိုတဲ့
ၾကားကပဲ.အဘြားကိုဇြတ္အတင္းခိုးေျပးခဲ့တာေလ.အဘြားေျပာျပလို ့သိပါတယ္ေနာ္.. အဘိုး။ ။(ေဒါသထြက္ျပီး)..ဒီမယ္ဟိတ္ေကာင္မင္းငါ့ရဲ့ငယ္ၾကိဳးငယ္နာေတြျပန္ေဖာ္စရာမလိုဘူးကြ.
မင္းဟာမင္းနားေထာင္ခ်င္ေထာင္..မေထာင္ခ်င္လဲေနကြ.မင္းကိုၾကဳံတုန္းေျပာလိုက္ရဦးမယ္
မိဘစကားနားမေထာင္တာငါမွမဟုတ္ဘူး..ဘုရားေလာင္းေတာင္နားမေထာင္ခဲ့ဘူးကြ.မိဘ
ကေတာမထြက္ပါနဲ ့မထြက္ပါနဲ ့ဆိုတဲ့ၾကားကပဲဇြတ္အတင္းေတာထြက္သြားခဲ့လို ့.ဘုရားျဖစ္
လာတာကြ..မိဘစကားနားေထာင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ဘုရားကိုျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးဟူသတည္း..
No comments:
Post a Comment